فناوری اساسی در پس ارزهای رمزپایه بلاکچین است. این رویه موجب می شود تا هر مشتری در شبکه بدون اینکه هرگز به یکدیگر اعتماد داشته باشند، به اجماع و توافق برسند.
روزهای اولیه:
ایده در پس فناوری بلاکچین از اوایل سال 1991 توصیف گردید، زمانی که دانشمندان تحقیقاتی به نام های استوارت هابر و دبلیو. اسکات استورنتتا یک راه حل عملی محاسباتی را برای اسناد و مدارک دیجیتال مُهر زمان ارائه دادند، به طوری که نمی توان آنها را به تاریخ گذشته برگرداند و یا دستکاری کرد.
این سیستم برای ذخیره اسناد دارای مُهر زمان از یک بلاکچین رمزنگاری شده استفاده کرده است و در سال 1992 درخت مرکل در این طرح گنجانده شد، که با جمع آوری چندین اسناد و مدارک در یک بلوک، کارایی آن بیشتر می شود. با این حال، این فناوری بلا استفاده باقی ماند و حق ثبت اختراع آن در سال 2004، چهار سال قبل از شروع بیت کوین از بین رفت.
اثبات کار با قابلیت استفاده مجدد:
در سال 2004 ، هال فینی، دانشمند کامپیوتر و فعال رمزنگاری (هارولد توماس فینی دوم) سیستمی را به نام RPoW، تحت عنوان اثبات کار با قابلیت استفاده مجدد معرفی کرد. این سیستم با دریافت توکن اثبات کار غیر قابل تعویض یا غیرقابل شارژ مبتنی بر هش کش کار می کرد و در عوض، یک توکن با امضای RSA ایجاد می کرد که می توانست از فردی به فرد دیگر منتقل شود.
RPoW با ثبت مالکیت توکن ها در یک سرور معتبر که برای مجوز دادن به کاربران در سراسر جهان به درستی و صحت آن در زمان واقعی، ثبت شده بود ، مشکل هزینه مضاعف را حل کرد.
RPoW را می توان به عنوان پروتکل اولیه و مهمترین مرحله در تاریخ ارزهای رمزپایه در نظر گرفت.
شبکه بیت کوین:
در اواخر سال 2008، یک صفحه سفید به معرفی سیستم نقدی الکترونیکی غیرمتمرکز نظیر به نظیر – به نام بیت کوین- پرداخت، که توسط یک شخص یا گروهی با نام مستعار سوتاشی ناکاموتو در یک لیست پستی رمزنگاری نامگذاری شد. بر اساس الگوریتم اثبات کار هش کش، اما به جای استفاده از عملکرد محاسباتی مورد اعتماد سخت افزار مانند RPoW، محافظت از صرف هزینه مضاعف در بیت کوین توسط یک پروتکل غیر متمرکز نظیر به نظیر برای ردیابی و تأیید تراکنش ها انجام شد. به طور مختصر، بیت کوین ها برای دریافت پاداش و با استفاده از مکانیزم اثبات کار توسط ماینرها “استخراج” می شوند و سپس توسط گره های غیرمتمرکز در شبکه تأیید می شوند.
در سوم ژانویه سال 2009 ، بیت کوین برای اولین بار توسط ساتوشی ناکاموتو استخراج شد، که دربر دارنده پاداشی معادل 50 بیت کوین بود. اولین دریافت کننده بیت کوین، هال فینی بود، و او در اولین معامله بیت کوین جهان در 12 ژانویه سال 2009، 10 بیت کوین از ساتوشی ناکاموتو دریافت کرد.
اتریوم:
در سال 2013، ویتالیک بوترین، برنامه نویس و بنیانگذار مجله بیت کوین گفت که بیت کوین برای ساخت برنامه های غیرمتمرکز به زبان اسکریپت نویسی نیاز دارد. ویتالیک که موفق به کسب توافق در جامعه نشد، کارش را با توسعه یک پلتفرم محاسباتی توزیع شده مبتنی بر بلاکچین به نام اتریوم را آغاز کرد، که دارای ویژگی اسکریپت نویسی به نام قراردادهای هوشمند است.
قراردادهای هوشمند، برنامه ها یا اسکریپت هایی هستند که در بلاک چین اتریوم مستقر شده و اجرا می شوند، و برای مثال، می توان از آنها در صورت مساعد بودن برخی شرایط جهت انجام معامله استفاده کرد. قراردادهای هوشمند به زبانهای برنامه نویسی خاص نوشته شده و در بیت کد گردآوری می شوند، سپس یک ماشین مجازی غیر متمرکز کامل تورینگ ، به نام ماشین مجازی اتریوم (EVM) می تواند آنها را بخواند و اجرا سازی کند.
توسعه دهندگان همچنین قادر به ایجاد و انتشار برنامه هایی هستند که در داخل بلاک چین اتریوم اجرا می شوند. این برنامه ها معمولاً با عنوان DApps (برنامه های غیرمتمرکز) شناخته می شوند و در حال حاضر صدها DApp از جمله سیستم عامل های رسانه های اجتماعی ، برنامه های شرط بندی و مبادلات مالی در بلاکچین اتریوم وجود دارد.
ارز رمزپایه ای از اتریوم به نام اتر نام دارد، که می تواند بین حساب ها منتقل شود و برای پرداخت هزینه های توان محاسباتی مورد استفاده حین اجرای قراردادهای هوشمند بکار برده می شود.
امروزه، فناوری بلاکچین به طور گسترده مورد توجه قرار گرفته است، ولی پیش از این در کاربردهای مختلفی استفاده می شده است که فقط به ارزهای رمزپایه محدود نمی شود. به خاطر بسپارید که برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بلاکچین و سایر موضوعات جالب، از تماشای ویدئو های دیگر ما در آکادمی بینانس غافل نشوید.